In de aflevering van vandaag van ‘Londense metrostations die de eindstreep niet hebben gehaald’, hebben we Marlborough Road. Gelegen op de hoek van Finchley Road en Queen’s Grove in het noordwesten van Londen, diende het station 70 jaar lang als halte op de Metropolitan Line, voordat de schijnwerpers enigszins werden gestolen door de komst van het nieuwere, glanzender en iets handiger St John’s Wood.
Marlborough Road, een ander vergeten fragment van de rijke geschiedenis van ons vertrouwde transportnetwerk, wordt nu gebruikt als een energiecentrale die de Metropolitan Line helpt te stimuleren. Maar daarvoor reisde het langs verschillende carrièrepaden…
De geschiedenis van het Marlborough Road station
Marlborough Road opende voor het eerst voor het publiek in april 1868, als onderdeel van de eerste noordwaartse verlenging van de Metropolitan Line vanaf Baker Street. Het station werd gebruikt door veel lokale forenzen, maar toen busreizen steeds populairder werd, begonnen de passagiersaantallen af te nemen en in 1914 werden de openingstijden van Marlborough Road verkort, waardoor het lot van het station in gevaar kwam.
De toekomst van het station Marlborough Road kwam verder in gevaar in het midden van de jaren 1930. De Metropolitan Line had te kampen met opstoppingsproblemen doordat treinen van de vele aftakkingen van de lijn hetzelfde spoor moesten gebruiken. Er werd een nieuwe diepe tunnel aangelegd tussen de stations Finchley Road en Baker Street om het metroverkeer te ontlasten. En het lot van Marlborough Road werd uiteindelijk bezegeld in 1939, toen om de hoek een glanzend nieuw metrostation werd gebouwd: St John’s Wood.
In een waar staaltje van Londense veerkracht heeft het verlaten stationsgebouw in de jaren daarna verschillende beroepen uitgeoefend. Op een gegeven moment diende het als dokterspraktijk en in de jaren 1970 werd het omgetoverd tot een Chinees restaurant, Royal China, waar gasten het gerommel van de treinen onder hun voeten konden voelen terwijl ze aten.
Transportminnende Londenaren kunnen vandaag de dag nog steeds overblijfselen uit het verleden van het station zien. Er is een deel van het perron en de trap naar beneden te zien en de bogen en het metselwerk van de muren van het station zijn nog steeds in tact. Houd je ogen open als je de volgende keer langskomt!