Er zijn veel manieren om deze vreemde periode van niets tussen Kerstmis en Nieuwjaar te beschrijven; ‘Chrimbo Limbo’ is onze favoriet. En natuurlijk Twixmas – mijn favoriete chocoladeachtig klinkende tijd van het jaar die het uitvecht met Pasen.
1. Je verkeert in een demobiliserend voedselcoma dat, niet verrassend, wordt veroorzaakt door overvloedige hoeveelheden kalkoen, aardappelen en kerstpudding.
En wie kan je dat kwalijk nemen? Het gebeurt maar één keer per jaar. Blijf doorgaan tot het 2025 is.
2. Je vergeet snel de voedselcoma…
op dezelfde manier als ze zeggen dat je de ondraaglijke pijnen van een bevalling vergeet (wat je overigens nooit echt vergeet, omdat je het zelf hebt meegemaakt). Dus, je schept je gezicht vol met alle restjes. Alle restjes.
3. Je begint inventief te worden met alles wat je te pakken kunt krijgen.
We hebben het over sandwiches met kalkoen en vulling, kalkoencurry, spruitjes en pastinaaksoep… je probeert alles. En als je geen ideeën meer hebt, zul je ongetwijfeld Jamie of Nigella raadplegen.
4. Dus eet je weer veel te veel en raak je weer in een voedselcoma.
Zul je het ooit leren?
5. Je denkt erover om lekker te gaan wandelen en het eraf te lopen…
6. …maar eerlijk gezegd is het veel waarschijnlijker dat je in plaats daarvan voor de tv gaat zitten en Chicken Run of de Grote Dikke Quiz van het Jaar gaat kijken.
Kersttelevisie is geweldig, nietwaar? Hier leidt het hele jaar naartoe.
7. Je weet niet zeker welke dag het is.
Mentaal zit je al in het nieuwe jaar. Maar ja, niets wat je doet in het ‘Feestperineum’ telt toch, dus je veronderstelt dat het er niet toe doet.
8. Je hebt het plotselinge besef dat oudejaarsavond behoorlijk snel dichterbij komt.
Je hebt zo snel mogelijk prosecco en party poppers nodig…
9. Je plannen voor de avond veranderen voor de honderdste keer en je overweegt om gewoon om 22.00 uur in bed te springen.
10. Je begint je nieuwjaarsvoornemens voor te bereiden en denkt vastberaden na over wat je te wachten staat.
In het algemeen hoop je dat we na de afgelopen paar jaar niet weer zo’n rotjaar krijgen (laten we het daar maar niet over hebben). Maar op een meer persoonlijk niveau hoop je, nogal optimistisch, op het bereiken van belangrijke doelen en eeuwig geluk (en wereldvrede, etc, etc).
11. Je kijkt herinneringen op aan het jaar, voelt je enigszins emotioneel over het einde ervan, maar ook opgewonden om er vanaf te komen.
Je proest prosecco van uitgelatenheid en beschonkenheid en hebt absoluut geen idee wat de komende 365 dagen in petto hebben. (Maar één ding weet je zeker: een vreselijke kater die op de loer ligt).