Alle sensatie, geen horror’: We overleefden de Squid Game Experience in Londen – Dit is onze recensie

Je kunt niet elke dag zeggen dat je het tegen vriend en vijand hebt opgenomen in de Squid Game – en er heelhuids uit bent gekomen. Althans, niet in de televisieserie. Maar in Londens maagkriebelende nieuwe escapade is het een veel regelmatiger voorval omdat, gelukkig, het enige dat het risico loopt op een voortijdig einde alle illusies van superioriteit zijn. In Squid Game: The Experience krijg je vijf aangrijpende uitdagingen voorgeschoteld waarin geheugen, techniek, teamwork en reactietijden op de proef worden gesteld. We gingen kijken hoe we het zouden doen in de dodelijke wereld. Spoiler alert: ik ben er vrij zeker van dat ik ten dode opgeschreven ben.

Waar is Squid Game: The Experience in Londen?

Je vindt dit avontuur boordevol actie in Immerse LDN, met uitzicht op de wateren bij Royal Victoria Dock. Stap gewoon op de Elizabeth Line of DLR naar station Custom House en het is maar vijf minuten lopen. Er is genoeg levendige bewegwijzering om je in de juiste richting te wijzen. Als je zelf wilt rijden, kun je parkeren, maar je moet wel van tevoren reserveren.

Eerste gedachten

Onze reis door het scherm begon vrij normaal in vergelijking met de dystopische thriller. Er was geen ontmoeting met een mysterieuze verkoper, maar gewoon een onopvallende woensdagochtend waarop we bereidwillig naar binnen gingen om onze trots op het spel te zetten. Ik moet dit voorafgaan door te zeggen dat ik de serie nog niet had gezien (leg je hooivorken neer – hij staat op mijn lijst), dus hoewel ik een algemeen idee had van het verhaal en wat ik kon verwachten, zou kennis van de games en de gebruikte methodes een handig wapen in mijn arsenaal zijn geweest. Maar misschien is het wel leuker op deze manier.

Ik kan de schuld geven aan de koffie die ik haastig naar binnen dronk voordat het begon, maar zelden heeft een ervaring me met zo’n gevoel van angst vervuld. Het scannen van de lijst met spellen was op zich al zorgwekkend – mijn geheugen? Goudvisachtig. Mijn reactietijden? Slecht. Mijn vaardigheden? Gebrekkig. Mijn competitieve kant? Slapend. Dat beloofde niet veel goeds. Het was dan ook een verrassing toen we van start gingen en ik meteen een vreemd verlangen om te winnen in mijn buik voelde opkomen. Ik geef de schuld aan de spanningsverhogende muziek, het puntensysteem en de gezichtsloze bewakers die me in een stille uitdaging aanstaarden. Dus als je je afvraagt of het nog steeds spannend is als je leven niet op het spel staat? Ja, dat is het zeker.

Wat kun je verwachten?

Er zijn in totaal vijf aangrijpende spellen. Je begint met een gezichtsscan (waarschuwing: je krijgt maar één kans, dus maak er een goede van, of zorg in ieder geval dat je goed zichtbaar bent – op je tenen staan is voor sommige verplicht) voordat je een kamer met stapelbedden binnengaat om te horen wat je te wachten staat. Helaas waren de stapelbedden niet voor een dutje vooraf. Bereid je voor op verrassingen, want het zou geen Squid Game zijn zonder een paar wendingen hier en daar.

Toen we binnenkwamen voor het eerste spel vroeg ik me af wat de personages van Squid Game zouden denken als ze ons gewillig hun duistere wereld in zagen duiken om een spel te spelen dat leven of dood in hun realiteit betekent. Waarschijnlijk veel oogrollen, minachting voor onze nerveuze glimlachjes en grimmige herkenning van de te grote slabbetjes die ons tot een nummer reduceerden.

Je wordt door de uitdagingen geleid door personeel in scheidsrechtershirts die lijken te genieten van de onheilspellende ondertoon. Het is duidelijk dat ze dingen een beetje hebben zien escaleren met meer competitieve groepen, dus verwacht niet dat je wordt losgelaten zonder een paar basisregels. Het enige wat je jezelf misschien moet afvragen is: speel je de held of is het ieder voor zich? Hint: er is maar één teamspel.

Laat de spelletjes beginnen

Ik ben blij dat ik kan zeggen dat ik sterk begon, maar ik schaam me dat het snel bergafwaarts ging. De spellen zijn Memory Steps, Knikkeren, Touwtrekken, Rood Licht, Groen Licht en de stoelendans Round and Round. Je ontdekt al snel dat je op je verstand moet vertrouwen en tegelijkertijd moet duimen dat de kansen in je voordeel zijn – wacht even verkeerd dystopisch drama – want vaardigheid en geluk spelen allebei een rol.

Ik ging van het twijfelen aan elke stap op een verlichte loopbrug, naar, nou ja, het twijfelen aan elke stap terwijl ik naar een bepaalde oversized pop met verontrustende ogen kroop. Maar ik vertrouwde ook steeds meer op mijn gevoel en voelde zelfs mijn competitieve innerlijke kind ontwaken naarmate de spelen vorderden. Niet onverwacht, want griezelige blokfluitmuziek, knikkeren en het spelen van morbide herwerkingen van gezelschapsspelletjes wekken enige nostalgie op van het schoolplein. Ik verwachtte half dat ik op een gegeven moment de lunchbel zou horen.

Na elke uitdaging moet je groen, oranje of rood tikken, afhankelijk van hoe goed je het hebt gedaan, en je ziet je punten op het honingraatachtige leaderboard. Er was genoeg beweging op en neer op het bord, maar tegen de tijd dat we bij het gevreesde Red Light, Green Light kwamen, was alles om voor te spelen.

Toen we in de rij stonden voor de dodelijke Young Hee-pop viel er een stilte in de kamer (afgezien van een paar gespannen lachjes). De ervaring is zonder twijfel leuk, maar er zijn enkele vlagen van maagkrampen bij wat er komen gaat, zelfs voor degenen onder ons die niet bekend zijn met de show is dit spel in het bijzonder iconisch vanwege de meedogenloze wreedheid. Natuurlijk was er geen risico om neergeschoten te worden, maar het idee om helemaal opnieuw te moeten beginnen was niet welkom. Het is lang geleden dat ik me zo bewust was van elk atoom in mijn lichaam. Regelaars zullen blij zijn te horen dat de bewakers ook niet vergevingsgezind waren, want het trekken van mijn mond was uiteindelijk mijn ondergang – slechts één kleine stap verwijderd van de finish. Verpletterend.

Tegen de tijd dat we de laatste kamer binnengingen, was ik er vrij zeker van dat mijn lot bezegeld was… maar er zaten nog een paar geniepige trucjes in hun mouw en het spel Round and Round kan volledig op geluk berusten. Meedogenloosheid kan ook in je voordeel werken. Oké, ik heb dus niet gewonnen, maar laten we zeggen dat er nog steeds een kans was.

Zodra je weer knipperend in de realiteit verschijnt, kun je je keuzes ontleden in de Koreaans geïnspireerde Night Market. Hoewel de dood niet op het menu staat, zijn er genoeg manieren om je verdriet te verdrinken – of je overwinning te vieren – met soju-cocktails en andere verleidelijke drankjes en snacks. Niet per se van de inktvisvariant.

Uiteindelijk brengt Squid Game: The Experience alle spanning van het spel tot leven in een spannende combinatie van actie, code kraken en snel denken. Het is een dobbelsteenworp (of moeten we knikker zeggen) waarbij geluk, vaardigheid en puur instinct allemaal een rol spelen, maar de verliezen steken iets minder als je het omarmt en winnen zit er nooit echt in.

Ik moet zeggen dat dit een geval is van hoe meer hoe beter, we speelden met voornamelijk vreemden en hadden een geweldige tijd, maar ik kan me voorstellen dat een grote groep vrienden en familie zou genieten van het drama van dit alles en een dosis gezellige chaos kan zeker de inzet verhogen. Hoewel ik dus eeuwig dankbaar was dat de dood niet in het spel zat en bloeddorstige miljardairs met discogezichten fictief zijn (hoop ik), was het een spel dat ik met plezier heb gespeeld. Het is een en al spanning en geen horror.